Βήμα κοινωνικού προβληματισμού,αναζήτησης στην ποίηση και λογοτεχνία

ΤΑ ΒΛΕΦΑΡΑ ΣΟΥ

Στο άνοιγμα των βλεφάρων σου ξεχύνονται στα πόδια μου γαλαξίες μακρινοί κι αγεφύρωτοι, άπληστοι ,για το ξανάνιωμα της χαμένης νιότης.

Κάποιο σχίσιμο μυστηριακό που καθηλώνει τ’ αστέρια ,κάποιο μήνυμα ζωής από τα δάκρυα της βροχής ,αναφαίνεται.

Κάποιοι διάτονες που λαμποκοπούν και διασχίζουν το σύμπαν, με ρυθμούς κι αέρινα φιλιά και με σπιθοβόλα αγκαλιάσματα ,τις απόμακρες ηδονές .

Κάποια σύννεφα γοργά που τρεμοπαίζουν στο κενό κι αφουγκράζονται κοντά τα μελλούμενα, απόκοσμες φωνές ερωτοκαλέσματος .

Στο άνοιγμα των βλεφάρων σου απρόσμενη έλξη γεννιέται,
ένας ακαθόριστος ήχος με παραφυλάει στην αγκαλιά σου .

Εσύ Ιέρεια των θαυμάτων ,θαλασσοπούλι της ξεστρατισμένης αγάπης,
έλα και γείρε στην ελαφρότητα των λευκών δειλινών του ορίζοντά μου .

Αχιλλέας Φιστουρής

ΑΝΟΙΞΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ

Άνοιξη της καρδιας μου ,

αφουγκράσου  πως βουίζουν

τα μανιασμένα κύματα.

Στον αφρό  τους, λικνιζεται  η περπατησιά σου

κι αυτά σβήνουν.

Δροσερές αρμύρες πλημμυρισμένες μανία

ταξιδεύουν τους ίσκιους των γλάρων,

σε μέρη  που κλείνουν  στα χέρια  φως.

Άνοιξη της καρδιας  μου ,

εκεί λαχταράς να λουστείς.

Το νερό  που αναδεύεις  έγινε ρηχό

κι αν ξεγυμνώθηκε  τη λήθη,

ζώστηκε  θάρρος και τόλμη

και άντεξε  τις στιγμές  που νέκρωσαν.

Άνοιξη της καρδιάς μου ,

για δες πως συρρικνώθηκαν  τα άλλα κύματα .

Επάνω στους αφρούς τους

η θάλασσα αλυκτά το ίδιο της το βουητό

και αποστερεί  το σώμα της

για άλλες απολαύσεις ανατρέποντας  την πλάση.

Άνοιξη της καρδιας μου ,

πόσο δυνατά συναισθήματα σου έβγαλε 

το φέρσιμο  της

κι αβίαστα , να το παρακολουθείς.

Αχιλλέας Φιστουρής

Αυτές τις μέρες ας αναζητήσουμε μέσα μας τη χαμένη ανθρωπιά κι ας χαράξουμε ρότα, στοχεύοντας σε μια εσωτερική αναβάπτιση σε δρόμους άλλους συμφιλιωμένους με τον εαυτό μας! Ας κλείσουμε μέσα μας το ελπιδοφόρο μήνυμα της γέννησης ,για αγάπη ,ειρήνη και σεβασμό στο συνάνθρωπο ! Γιατί ο κόσμος δεν αλλάζει μόνος του, περνά μέσα απ΄ την «ομορφιά» της ζωής!

Καλές γιορτές,
Με υγεία, ευτυχία, δημιουργία!

Αχιλλέας Μαρία

ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

Να συρθείς στην άκρη του ονείρου
Και να απλωθείς στα σύννεφα
Και να κρύψω το φως
Και να ρίξω τις σκιές
Και να πλαγιάσω πάνω σου ολονυχτίς
Και να σου χαϊδεύω το γλυκοχάραμα,
Της ψυχής σου…..

Αχιλλέας Φιστουρής

ΑΝΤΩΝΗ ΛΑΡΔΑ
«Τα ομοιοκατάληκτα»
ΡΟΜΑΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΛΥΡΙΚΑ
Είχα ακούσει από τον Γιώργη Διλμπόη, ανάμεσα στα πολλά άλλα, ότι όταν μας έρχεται μια σκέψη ή μια ιδέα στο μυαλό μας, πρέπει να την καταγράφουμε κάπου αμέσως, γιατί αν δεν το κάνουμε, δραπετεύει και άντε τρέχα γύρευε να τη βρεις… Και τις παρομοίαζε με τον κάβουρα που πάει μπροστά- πίσω, αλλά δεν αφήνει καμία χαρακιά, κανένα αυλάκι για να επανέλθει και, ως εκ τούτου, κανένα αποτύπωμα. Τη μέθοδο αυτή εφάρμοσε και ο Αντώνης Λάρδας κατά καιρούς και έτσι σώθηκαν πολλοί ποιητικοί στίχοι. Στίχοι που επισκέφτηκαν το μυαλό του αλλά τους αιχμαλώτισε, όχι ντε και καλά σε επίσημα κιτάπια, αλλά σε κάθε πρόσφορο για γράψιμο μέσο που βρίσκονταν μπροστά του.
Έτσι μας προέκυψε μια ακόμα ποιητική συλλογή του Αντώνη, η τέταρτη συνεχόμενη μέσα σε τρία χρόνια, πολλά από τα ποιήματα της οποίας καταχωρήθηκαν σε πακέτα τσιγάρων, χαρτοπετσέτες καφενείων, προσκλήσεις δημοτικών συμβουλίων ακόμα και σε λογαριασμούς ΟΤΕ και ΔΕΗ και σε κάθε προσφερόμενη για γράψιμο επιφάνεια. Άλλα παλιά κι άλλα καινούργια με το ίδιο όμως χαρακτηριστικό γραφής, την ομοιοκαταληξία, όπως είχαμε συνηθίσει τα παλιά ποιήματα.
Προέκυψαν λοιπόν τα «Ομοιοκατάληκτα» που δεν έμειναν μισερά και αφανή αλλά είδαν το φως της δημοσιότητας μέσα από μια επιμελημένη έκδοση του «Αιγέα». Έβδομη ποιητική συλλογή του Λάρδα με την πρώτη, δειλή αλλά τολμηρή, να «χάνεται» στο μακρινό παρελθόν του 1966 με τον τίτλο «Ορίζοντες μακρινοί» και να γίνεται το έναυσμα να γεννιέται ένας ποιητής. Και να ακολουθήσουν η «Συλλογή της θάλασσας» το 1972 και ο «Ραβδοσκόπος» το 1983 και οι τρεις τελευταίες: «Αναρραμοί», «Κρύσταλλοι λήθης» (2017), «Συμπληγάδες λέξεις» (2018) και τα «Ομοιοκατάληκτα» (2019).
Ανάλαφρα
Στην πρόσφατη τελευταία συλλογή του ο Αντώνης Λάρδας εμφανίζεται πιο καθημερινός, σε σχέση με τις προηγούμενες που ένοιωθες να κοχλάζει το αίμα του. Είναι πιο χαλαρός, πιο κοινωνικός, πιο απλός, αν και σε κάποια από τα ποιήματά του, για μια ακόμα φορά, καυτηριάζει την αδικία και βγάζει την επαναστατικότητά του. Όμως, γενικά, βοηθώντας και της ομοιοκαταληξίας, ασχολείται με ενδιαφέροντα μεν αλλά πιο πεζά πράγματα της καθημερινότητας. Τα ποιήματά του είναι πιο ανάλαφρα και όχι τόσο βαριά, όσο τα προηγούμενα, και αποπνέουν μια νοσταλγική ρομαντική και λυρική διάθεση. Θα έλεγα ότι είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα και χαρακτηρίζονται από ρεαλισμό, αν και κάποιες φορές είναι και ονειρικά ψάχνοντας το ιδεατό.
Ρομαντισμός
Η θάλασσα, τα καράβια, οι ναυτικοί, τα ταξίδια, ο Κάμπος, η ξενιτιά, ο αποχωρισμός, η πίκρα, η μοναξιά, ο καημός παρελαύνουν μέσα από τις όμορφες και ομοιοκατάληκτες λέξεις των ποιημάτων του Λάρδα. Θέση όμως έχει και η αδικία, και η προσφυγιά, και ο έρωτας και η αγάπη και η ευτυχία. Αλλά και η αντίσταση και η αντίδραση στο κατεστημένο.
Θα έλεγα πως τούτη τη φορά ο Αντώνης Λάρδας εμφανίζεται πιο κοινωνικός, πιο ρομαντικός, πιο τρυφερός, πιο βελούδινος. Με δεδομένη τη δεξιοτεχνία και την ικανότητά του να ταιριάζει όμορφους στίχους μας δίνει μια ποιητική συλλογή που σε χαλαρώνει, σε ξεκουράζει, σε ταξιδεύει, σε αναζωογονεί. Με σαφήνεια στη γραφή του, χωρίς να ψάχνεις να βρεις «τι θέλει να πει ο ποιητής».
Και έτσι όπως πήρε φόρα ο Λάρδας, τα τρία τελευταία χρόνια, περιμένουμε και άλλες ποιητικές συλλογές καθώς είναι ανεξάντλητος και έχει να πει πολλά που μας αφορούν και μας ενδιαφέρουν άμεσα.
ΔΗΜ. ΦΡΕΖΟΥΛΗΣ

Αποθησαύριση των «Θησαυρών»
ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΧΙΟΥ ΚΟΡΑΗΣ
Είναι γνωστό ότι οι έντυποι και όχι μόνο θησαυροί που βρίσκονται στη Βιβλιοθήκη μας του Κοραή είναι ανεκτίμητοι και κάποιοι από αυτούς και ανεξερεύνητοι. Θησαυροί που ίσως να είναι και μοναδικοί στον κόσμο και δεν είναι και εύκολη η εκτίμηση της αξίας τους. Και όχι αδικαιολόγητα η Βιβλιοθήκη Χίου περιλαμβάνεται στις πιο αξιόλογες όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και του κόσμου.
Μια μερική, πολύ μικρή, αποτίμηση των σπάνιων ντοκουμέντων που υπάρχουν στη Βιβλιοθήκη μας επιχειρείται μέσα από μια πρόσφατη έκδοση της Εφορείας του πνευματικού κέντρου μας. «Θησαυροί της Δ.Κ.Ι.Β Χίου «Κοραής»» ο τίτλος από τις εκδόσεις αλφα πι, με την επιμέλεια του προέδρου του Συμβουλίου Κώστα Μερούση και της προϊσταμένης του ιδρύματος Αννας Χαζίρη.
Υποθέτω πως ένα μεγάλο ερώτημα ήταν πάντα πόσο έχει αξιολογηθεί ολόκληρο το υλικό της Βιβλιοθήκης. Μια αλήθεια είναι, βέβαια, ότι κατά καιρούς έγιναν επίμονες προσπάθειες ώστε να αποκαλυφθούν οι θησαυροί που κρύβονται στα σπλάχνα της και οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η επιτυχία ήταν μεγάλη. Και αξίζουν συγχαρητήρια και μεγάλοι έπαινοι σε όλους όσοι, όλα αυτά τα χρόνια, εντρύφησαν με σχολαστικότητα στα σπάνια ντοκουμέντα.
Κάποιοι από αυτούς, λοιπόν, είναι και οι συγγραφείς του συγκεκριμένου πονήματος που έσκυψαν με αγάπη σε τέτοιους θησαυρούς και μας «ξεναγούν» στις σελίδες τους ώστε να πάρουμε μια ιδέα από τα περιεχόμενά τους.
Η «ξενάγηση»
Ο πρόεδρος του Εφορευτικού και φιλόλογος Κώστας Μερούσης μας κάνει γνωστή την αυτοβιογραφία του Αδαμαντίου Κοραή που γράφτηκε από τον ίδιο. Ο Ανδρέας Μιχαηλίδης ασχολείται με το φερόμενο στον Ζιχνή Μπέη ξίφος, για το οποίο όμως υπάρχουν αμφιβολίες αν πραγματικά ανήκε στον τελευταίο τούρκο στρατιωτικό διοικητή της Χίου. Αυτή η αμφισβήτηση είναι και ο λόγος που δεν εκτίθεται στη Βιβλιοθήκη. Ο Νίκος Στουπάκης δ.φ. μας κάνει γνωστό ένα αγαπημένο, για τους παλιούς, βιβλίο με τίτλο «Λογαριαστική» ή «Γλιτσούνι» που χαρακτηρίστηκε χρησιμότατο και είχε σχέση με την Αριθμητική αλλά και με το ημερολόγιο. Ο Νίκος Μερούσης μας γνωρίζει τον λατίνο Φραντσέσκο Λουπαζόλο που λάτρεψε το νησί μας και έγραψε χειρόγραφο έργο για τη Χίο αλλά και για τα υπόλοιπα νησιά του Αρχιπελάγους. Μάλιστα ήταν και μπερμπάντης αφού από τις πέντε νόμιμες συζύγους, ξέχωρα τις ερωμένες που είχε, απόκτησε 129 παιδιά και πέθανε και 115 ετών! Η Δέσποινα Γέμελου γράφει για το ογκώδες δίτομο λεξικό του Σάμουελ Τζόνσον (1755) σπουδαιότατο, διαρκέστατο και προσφιλέστατο. Ο Στέργιος Φασουλάκης ασχολείται με τους Τούρκικους Κώδικες που πρέπει να ερευνηθούν και δημοσιευθούν ώστε να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα για το τραγικό 1822…
Η εκστρατεία κατά του καπνίσματος δεν είναι σημερινή, ούτε χτεσινή υπόθεση. Ο Νίκος Μαυρέλος αναφέρεται στις προτροπές του Νικόλαου Μαυρογορδάτου (17ος αιώνας) μέσα από το βιβλίο «Ψόγος Νικοτιανής». Χαρακτηρίζεται προϊόν του σατανά και όσοι καπνίζουν δε διαφέρουν από ληστές και λωποδύτες… Ο Ιάκωβος Μπριλής φυλλομετρά το περιοδικό «Χιακή Επιθεώρηση» και ο Νίκος Χαβιάρας τα «Χίος Ημερολόγια» των εκδόσεων Χαβιάρα ενώ η Ανατολή Βροχαρίδου μας κάνει γνωστή τη ζωή της φεμινίστριας Καλλιόπης Παρρέν και το βιβλίο της «Ζωή ενός έτους, επιστολαί Αθηναίας προς Παρισινήν». Η Σφαγή της Χίου του Στυλιανού Βίου μπαίνει στο στόχαστρο του Κώστα Μερούση και η φιλολογική έκδοση «Εστιάδα» στο αντίστοιχο της Μαριάννας Πελαντή.
Ο Μιχαήλ Στρουμπάκης γράφει για τη συλλογή των μουσικών χειρογράφων της Ψαλτικής Τέχνης, ο Νίκος Κώσταλος για την ιστορία της εν Χίω ορθοδόξου εκκλησίας η Δέσποινα Γεμέλου για τη συλλογή Αλφαβηταρίων και Αναγνωστικών και η Μαριέλλα Βαρώνη για δύο έργα του Σ. Γ. Βίου για τη σύγχρονη και παλιά Χίο και για τα Χιακά γλωσσικά. Η Μαρία Ξύδα αναφέρεται στα τεκμήρια της Μελέτης της Αρχιτεκτονικής της Χίου και στη σχέση που αναπτύχθηκε ανάμεσα στον Δημ. Πικιώνη, στον Φιλ. Αργέντη και στον Αρνολντ Σμιθ. Ο Κώστας Μερούσης για το ημερολόγιο του Φ. Σκόκου και η Αθηνά Ζαχαρού για το αρχείο του Κανελλάκη ενώ δημοσιεύονται και πληροφορίες για ένα λαϊκό μυθιστόρημα του 1893 με τίτλο «Τα κορίτσια μας» με την επιμέλεια του Νίκου Μαυρέλου.
Τέλος ως επιμύθιο μια αναφορά εις μνημόσυνο για τον Στέργιο Φασουλάκη από τον Γιώργο Κωνσταντινίδη.
Συμπερασματικά οι «Θησαυροί» είναι ένα χρήσιμο εργαλείο που μας κάνει γνωστές άγνωστες λεπτομέρειες και αποθησαύριση του μεγάλου πλούτου της Βιβλιοθήκης μας.
ΔΗΜ. ΦΡΕΖΟΥΛΗΣ

Πρεμιέρα της κωμωδίας του Α. Κοππέλ «Το Κιόσκι» από τη θεατρική ομάδα της Προόδου. Μια όμορφη ομάδα με παλιά και νέα μέλη, δούλεψαν με κέφι, μοίρασαν στιγμές, είχαν καλή παρέα και πέτυχαν να μας ταξιδέψουν μαζί τους, σ΄ ένα μαγικό θεατρικό ταξίδι και όχι μόνο. Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές, ανθρώπους του σωματείου, ερασιτέχνες ηθοποιούς και ιδιαίτερα στο σκηνοθέτη Κοσμά Μανέ. Σήμερα στις 8 το βράδυ η 2η μέρα της αστυνομικής κωμωδίας στο πνευματικό κέντρο Καλλιμασιάς (φωτ. Κ. Σταμούλη). Filomila Bolia

Αχιλλέας Φιστουρής Πραγματικά ένα νέο ξεκίνημα με μια ζεστή παρέα ,ανανεωμένη σε πρόσωπα κι ιδέες, ταξίδι στο χρόνο,με αμείωτο το ενδιαφέρον, σε κρατά προσηλωμένο καθώς ξετυλίγεται η αστυνομική ιστορία – έρευνα. αξίζουν θερμά συγχαρητήρια σε όλους!!!

ΑΝΟΜΙΕΣ

Έχω τη δική μου θεώρηση
των πραγμάτων έκνομα,
σε σφαίρες οριοθετούμενες
μη αποδεκτές από πολλούς.
Σ’ αυτές κοντοστέκομαι κι αναδιατάσσω
το alter ego μου.
Σ ‘ αυτές το αναδημιουργώ
χωρίς φραγμούς και κανόνες.
Σ’ αυτές το εναποθέτω
σε μια ελπίδα
ακαθόριστη, άμορφη,
αδιάλλακτη,
εγώ κι ο εαυτός.
Σ’ αυτές ξαναζώ.

Κάποιες στιγμές , θλιβερές,
χάνεται.
Κι αρχίζει τότε η περισυλλογή,
η άμετρη προσγείωση
στις υπαρκτές και αποδεκτές
σφαίρες
στην πικρή καθημερινότητα.

Και τότε αυτοαναιρούμαι.

Αχιλλέας Φιστουρής

ΑΝΑΛΑΦΡΗ ΨΥΧΗ

Έσκυψα στην ψυχή μου με μουντό ουρανό κι άρωμα

το απόβραδο στα σοκάκια της γειτονιάς

τη στιγμή που η βροχή  έγλειφε το πεζοδρόμιο,

σα νυχτερίδα  που λούστηκε στο ημίφως.

Τώρα ανοίγω το βήμα μου στην καθημερινότητα

περιδιαβαίνω τη θύμηση  στην άλλη διάσταση περνώ ,

τη διάσταση που αναθαρρεί.

Το υπέρτατο ον

που ακολουθεί την πορεία των γεγονότων

άηχο χωρίς παρισταμένους.

Μοναχικός καβαλάρης αμφιταλαντευόμενος  

στις γωνιές της νύχτας

και στην ηλιαχτίδα που χαράζει.

Δυο όψεις του ίδιου νομίσματος

φτώχεια εγκατάλειψη ορφάνια,

αναγέννηση ψυχική ομορφιά.

Κι η ποίηση ακουμπά τον ουρανό

με γήινα πόδια

αμφιταλαντεύεται στη νύχτα που φεύγει

και στο χάραμα  που ορθώνεται.

Αναγαλλιάστε φωνές του ωραίου

χάνομαι ανάμεσα στη θύμηση  αποκομμένη

απ ΄τ ΄ χνάρια της λησμονιάς.

Έσκυψα στην ψυχή μου με μουντό ουρανό κι άρωμα.

Αχιλλέας Φιστουρής