ΑΝΑΛΑΦΡΗ ΨΥΧΗ

Έσκυψα στην ψυχή μου με μουντό ουρανό κι άρωμα

το απόβραδο στα σοκάκια της γειτονιάς

τη στιγμή που η βροχή  έγλειφε το πεζοδρόμιο,

σα νυχτερίδα  που λούστηκε στο ημίφως.

Τώρα ανοίγω το βήμα μου στην καθημερινότητα

περιδιαβαίνω τη θύμηση  στην άλλη διάσταση περνώ ,

τη διάσταση που αναθαρρεί.

Το υπέρτατο ον

που ακολουθεί την πορεία των γεγονότων

άηχο χωρίς παρισταμένους.

Μοναχικός καβαλάρης αμφιταλαντευόμενος  

στις γωνιές της νύχτας

και στην ηλιαχτίδα που χαράζει.

Δυο όψεις του ίδιου νομίσματος

φτώχεια εγκατάλειψη ορφάνια,

αναγέννηση ψυχική ομορφιά.

Κι η ποίηση ακουμπά τον ουρανό

με γήινα πόδια

αμφιταλαντεύεται στη νύχτα που φεύγει

και στο χάραμα  που ορθώνεται.

Αναγαλλιάστε φωνές του ωραίου

χάνομαι ανάμεσα στη θύμηση  αποκομμένη

απ ΄τ ΄ χνάρια της λησμονιάς.

Έσκυψα στην ψυχή μου με μουντό ουρανό κι άρωμα.

Αχιλλέας Φιστουρής

ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΣΥΜΒΑΝΤΑ

Περπατώ πολύ συχνά , μόνος,
απορροφημένος στις σκέψεις μου.
Όλα γύρω μου γυρίζουν κινηματογραφικά.
Το τέλος του δρόμου ξαφνικά σα να έγινε αρχή,
παρατώντας μισοτελειωμένες τις σκέψεις μου.

Αθόρυβα το σούρουπο ξετυλίγεται ,
αφήνοντας της νύχτας τα πέπλα να περιμένουν,
καμαρώνοντας για τη δύναμη της στιγμής.
Καθώς στο ημίφως , το τέλειωμα της μέρας,
μια απρόβλεπτη , ξεχασμένη ηλιαχτίδα, ξεστράτισε
και πάγωσε το χρόνο.

Της απρόσμενης αυτής εξέλιξης
ένας παράξενος ιστός αναδιπλώθηκε
κι η δύση κοντοστάθηκε,
το δειλινό έλουσε
κι το αιχμαλώτισε.

Τέτοια συνταραχτικά συμβάντα,
Παραμένουν αναξιοποίητα
Καθώς η μοναξιά αιωρείται.

Αχιλλέας Φιστουρής

ΑΝΑΒΑΘΜΙΔΩΣΕΙΣ

Ι
Ηλιόλουστο το πρωινό γαλάζιο
κι ηρεμούσα μέσα μου.
Όλα μιλούν μέσα μου
σαν από φοιτητικό αμφιθέατρο
διδασκαλίες.
Αναπολώ γωνίες κι ανοιχτά παράθυρα.
Θέλω να αποταθώ σε συμφοιτητές
φίλους με την οπτική της εμπειρίας.
Ξετυλίγεται ο νους στο λιόγερμα.
ΙΙ
Φέρτε στο νου μοναχικές στιγμές στο ημίφως
να σας πολιορκούν
με μια απέραντη σιωπή
που θα ρίξει αλάτι στις νωπές πληγές
καθώς σκιές αιωρούνται
με ανέκφραστα χαρακτηριστικά προσώπου
κι ενίοτε παραστέκουν
θα με νιώσετε, παραμένει ανήμπορο
εξαϋλώθηκε στο λιόγερμα.
ΙΙΙ
Εν κατακλείδι όλα έχουν το τίμημά τους.
Κλείσε μέσα σου τη θέληση για ζωή
κι ό,τι φωτεινό σε κράτησε.
Χαμήλωσε στις γειτονιές του κόσμου
εκεί που η ψυχή αναθαρρεί ,βυθίσου.
Αφουγκράσου το νέο που γεννιέται
στη νομοτέλεια της φύσης.
Επέλεξε όμως στο κενό να συνεχίσεις.

ΙV

Νιώσε το κάλεσμα
δρόμος χωρίς αύριο
στέρηση και θλίψη μαχαίρι,
διαρκής αναζήτηση.
Τις συμπληγάδες πέτρες απόφυγε
θυσίασε τη ξέφρενη νιότη να ζήσει η άλλη.
Στο μεταίχμιο της πορείας σου
αναλογίσου
μοναχικός αντίπαλος ο εαυτός σου.

Αχιλλέας Φιστουρής

Δημιουργήθηκε χτες ο πυρήνας του πνευματικού στεκιού στην Καλοπλύτου 44 στο χώρο του «Αντίβαρου» και μάλιστα με επιτυχία…
***Ένα πνευματικό στέκι που Παρασκευή παρά Παρασκευή θα συγκεντρώνει το ενδιαφέρον, τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς κάποιων ανθρώπων που έχουν σχέση με βιβλία και ανάλογα θέματα…
***Αλλά και με την έκφραση ιδεών, απόψεων, γνωμών σε όσα έχουν σχέση με το πνευματικό γίγνεσθαι. Και ακόμα με την ανάγνωση ποιημάτων και άλλων έργων των συμμετεχόντων. Επόμενο ραντεβού την Παρασκευή 1η Νοεμβρίου ώρα 1800 με ελεύθερη είσοδο (1η φωτό Γιάννη Παληού).
***Εκεί μου έφερε και το δοκίμιο του καινούργιου βιβλίου μου «Ανθρώπινες Διαδρομές» που θα κυκλοφορήσει αρχή του 2020 και ο Γιάννης Παληός για μια πρώτη γνωριμία με τους αγαπητούς φίλους… Δ.Φ.

ΠΑΡΟΡΜΗΣΗ ΚΡΥΦΗ

Παρόρμηση κρυφή των ανεξήγητων πόθων
λάλημα χωρίς αηδόνι, ψυχορράγημα
πικρή γεύση, κήπος γυμνός άχρωμος
βροχή δίχως σύννεφο, κύμα χωρίς άνεμο.

Αχνόφεγγη ανατολή με άφατο σμίλευμα
παράπονο άστρων, θέαση ακλόνητη
θλίψη στην ψυχή, πνιχτή αγωνία
κραυγή στον ορίζοντα, μεστό πρωινό.

Στάσου απέναντι, καυτή ανάσα σε δροσιά,
μη μ αφήνεις να σβήσω στα άπατα νερά
εκεί που όλα σμίγουν σε αέναο πόνο.

Χάραξε την κρυφή ηλιαχτίδα του νου μου
ανακούφισέ με, απελευθέρωσε το μέσα μου.
Και γίνομαι κρυφή παρόρμηση
και γίνομαι θάλασσα.

Αχιλλέας Φιστουρής

ΑΚΟΥΣΜΑ ΨΙΘΥΡΩΝ

Απόψε κάθισε στο κεφαλόσκαλο δίπλα μου
κι άκουσε τη ζωή που περνά.
Μοναχικός αγέρας είμαι που φυσά
πότε κυκλοθυμικά και πότε απάνεμα,
που ξεχάστηκα σ’ ένα παλιό δρομολόγιο.

Δώσε μου το χέρι και με τη θέρμη σου
που είναι σκοτεινιά κι αναλαμπή,
το σούρουπο και το λυκαυγές
σε μια απρόσμενη συνεύρεση,
διάλυσέ μου τα σκοτάδια.

Ακούμπησέ με
κι ας νιώσουμε αυτό που έρχεται.
Όταν βρεθούμε ξανά σε κλοιό,
με συνθήκες αφόρητης πίεσης.
Γι αυτό που κρύβουμε μέσα μας ,
σαν εφτασφράγιστο μυστικό,
που δηλώνει το χτες και το αύριο
με μια γεύση πικρή να υποθάλπει.
Μακρινά ταξίδια πάλι θα φέρει ο νους
στις στιγμές τις ανυποχώρητες,
που στις καταβόθρες τις ανεπίστρεπτες
για ένα αέναο μέλλον θα ορθοδρομούν.

Αχιλλέας Φιστουρής

Γράφει η Τασσώ Γαΐλα
Πολιτισμός
Πέμ, 29/08/2019 – 22:39

Το πρώτο πλεονέκτημα-σύν- του βιβλίου είναι η έξοχη γραφή του συγγραφέα του Δημήτρη Φρεζούλη γνωστού αρθρογράφου έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου, συγγραφέα και παρουσιαστή ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών. Έχοντας βιώσει προσωπικά ο ίδιος την όλη υπόθεση της παρουσίας του κινηματογράφου στην ιδιαίτερη πατρίδα του τη Χίο με αυτό το σημαντικό αφήγημα επιδίδεται σε πολλά σημεία του σε προσωπική ενδοσκόπηση αντιπαραθέτοντας τον ανθρώπινο ψυχισμό με την αισθητική και πνευματική απόλαυση-ανέλιξη.

Γνωστός από την υψηλή ποιότητα των χρονογραφημάτων του στην τοπική Χιακή εφημερίδα ΑΛΗΘΕΙΑ ‘μεταφέρει’ και σε αυτό το βιβλίο του την ίδια αφηγηματική φόρμουλα και τον ίδιο εκφραστικό τρόπο που είναι συνειδητά λυρικός κάτι που απαιτεί τόλμη γιατί πρόκειται για έρευνα κι όχι μυθιστόρημα ή χρονογράφημα, ενώ η υποκειμενικότητα του βρίσκεται σε συνεχή διάλογο με τους παρουσιαζόμενους ζώντες ή μη πρωταγωνιστές της υπόθεσης cinema στη Χίο καθώς και με τους αναγνώστες του.

Όλα αυτά τα γνωρίσματα του συγγραφέα καθώς και η ευχαίρεια στη χρήση απλής καθημερινής γλώσσας και διάχυτης αμεσότητας δεν αποτελούν παρά απτή απόδειξη του ταλέντου του στην πολυετή ενασχόληση του με τα ΜΜΕ.Πολύ θετικό αυτό γιατί το βιβλίο του θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο για πολλούς λόγους. Ένας πρώτος το ότι πολλοί που αναφέρονται στο βιβλίο -και θα ήταν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι- έχουν ήδη ‘φύγει’ από την ζωή. Ένας δεύτερος λόγος το ότι οι νεότερες γενιές Χιωτών κι όχι μόνο,δεν βίωσαν το cinema στη Χίο αλλά είναι ‘παιδιά’ της τηλεόρασης οπότε φυσικό να αδιαφορούν.

ΙΣΤΟΡΙΑ

ΜΝΗΜΕΣ

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ…

…ο υπότιτλος του βιβλίου ‘Σινεμά της Χίου’, με τον Δημήτρη Φρεζούλη να αναβιώνει μια ολόκληρη εποχή, εποχή …που δεν θα επιστρέψει κι όμως σημάδεψε ανθρώπους και καταστάσεις κι αυτό γιατί ο κινηματογράφος της 10ετίας 50-60 –όχι μόνο στη Χίο- έγινε κομμάτι της ζωής της πλειοψηφίας του λαού εφόσον υπήρξε το μόνο σχεδόν μέσο ψυχαγωγίας του.

Ο Δ.Φ εργάστηκε κι ο ίδιος στο cinema στη Χίο παίρνοντας μέρος στο όλο ‘νταραβέρι’ που τάραξε τα νερά του νησιού. Κι έρχεται μετά από τόσα χρόνια-μισό αιώνα- και μετά από μεγάλη έρευνα, έρχεται και σκύβει με μεράκι και θέρμη στις πηγές του αποδελτιώνοντας αναφορές σε περιοδικά της εποχής, άρθρα εφημερίδων, αφίσες, προγράμματα προβολής ταινιών, σπάνιες φωτογραφίες και μαρτυρίες των σινεματζίδων της περιόδου 1950-1970 στην πόλη της Χίου και τα χωριά που διέθεταν αίθουσες-σχολεία, καφενεία κλπ- .

Και από την πρώτη προβολή film στη Χίο λίγο πρίν την απελευθέρωση του νησιού από τον Οθωμανικό ζυγό(11/11/1912) και γύρω στο 1911 από Οθωμανό ιδιοκτήτη κινηματογράφου, διανύουμε μαζί με τον συγγραφέα μας όλο το νησί και φτάνουμε μέχρι τις Οινούσσες για να παρακολουθήσουμε την ιστορία του κινηματογράφου στην Χίο στη πόλη και τα χωριά όπου εκεί –στα χωριά-‘δούλευε’ ο φορητός κινηματογράφος.

Η επιτυχία του κινηματογράφου, η αποδοχή του από τον απλό λαό και η επιρροή του σε αυτόν δεδομένα και γνωστά. Φτάνουμε όμως κάποια στιγμή στην 10ετία του ’70 όπου κάνει την εμφάνιση της η τηλεόραση. Το cinema αποκτά τον αντίπαλο που θα το στείλει στο περιθώριο…. Όπως είχε συμβεί πρωτύτερα όταν ο κινηματογράφος νίκησε κατά κράτος το ραδιόφωνο πέρνοντας του τα πρωτεία στην ψυχαγωγία του λαού.

ΑΣΤΗΡ και ΡΕΞ (REX)δύο μεγάλοι ιστορικοί κινηματογράφοι της Χίου που έγραψαν ιστορία, μικρότερες αίθουσες προβολής, θερινά cine όλα σταδιακά ‘χαμήλωσαν’ οριστικά τα φώτα και σήμερα στο νησί υπάρχει μόνο μία κινηματογραφική αίθουσα , αυτή του πρώην ‘Διάνα’ που είχε ξεκινήσει την λειτουργία του το 1972. Λειτουργεί επίσης και η Κινηματογραφική Λέσχη στο χώρο του Ομήρειου Πνευματικού Κέντρου.

Σινεμά της Χίου/ Από το χτες στο σήμερα : η κινηματογραφική κίνηση στο νησί παρακολουθείται σταθερά βήμα-βήμα μέσα στο χρόνο με την παράθεση του πλούσιου διαθέσιμου υλικού από διάφορες πηγές αλλά και το προσωπικό αρχείο του συγγραφέα, και ταυτόχρονα του ενδιαφέροντος φωτογραφικού υλικού σκιαγραφώντας συνολικά την άνθηση του κινηματογράφου στη Χίο ακολουθώντας την πορεία του μέχρι την σημερινή φθίνουσα κατάσταση του.

Σαφώς το βιβλίο δεν προσδοκά μόνο το ενδιαφέρον των ντόπιων αλλά απευθύνεται γενικά στους μελετητές του φαινόμενου Ελληνικός και ξένος κινηματογράφος στην Ελλάδα . Νομίζω το καταφέρνει και θα είναι μεγάλο βοήθημα σε μελλοντικούς ερευνητές της ιστορίας του κινηματογράφου στην Ελλάδα καθώς και της επίδρασης του cinema στην ζωή του τόπου μας και των ανθρώπων που τον βίωσαν.

Συγχαρητήρια στον συγγραφέα Δ.Φ., για την παρουσίαση αυτής της άρτιας μελέτης.

«ΣΙΝΕΜΑ ΤΗΣ ΧΙΟΥ»
Συγκινητική κατάθεση ψυχής
Tης Σοφίας Κώνστα
… Διαισθανόμουνα τι θα αντικρίσω και τι θα νιώσω, γνωρίζοντας τη γραφή και την ψυχοσύνθεσή σου…. Η πραγματικότητα όμως, αυτό που αισθάνομαι τώρα που έκλεισα το αριστούργημά σου, απέχει παρασάγγας και στάδια από την αρχική αίσθηση…
Κατασυγκινημένη, εκστασιασμένη σχεδόν, σ’ ευχαριστώ για όσα ξαναέζησα, για όσα καινούργια έμαθα, που ασφαλώς ήταν και τα περισσότερα…
Τι πνευματικός μόχθος, τι κατάθεση ψυχής δικής σου, όλων των συμμετεχόντων, τι δύναμη και μόχθος όλων των εμβληματικών μορφών του χιώτικου σινεμά, που έγραψαν τη δική τους ιστορία στα χιακά κινηματογραφικά δρώμενα…
Τι όμορφη περιπλάνηση ήταν αυτή Δημήτρη μου!
Για την αξία και αυτού του δημιουργήματος, τι να πω εγώ η ελάχιστη… Τα είπαν όλα αξιόλογοι άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης, αρχής γενομένης από τον πολύτιμο, μοναδικό και λατρεμένο μας Δήμο Αβδελιώδη…
«Πρωταγωνιστές»και «συμμετέχοντες» της «ταινίας» σου, η ανεκτίμητη ερευνά σου, η εξαίρετη γραφή σου, απογείωσαν την αξία του βιβλίου στα ουράνια!!!
Μπράβο Δήμαρχε για τη στήριξη, συγχαρητήρια σε όλους όσοι συνέβαλαν με μαρτυρίες, κείμενα, αναμνήσεις ή εικόνες και το πιο μεγάλο Μπράβο στον Γιάννη Παληό που επιμένει στην ποιοτική δημιουργία, παρά τα τσουνάμι των καιρών…
Το κατάπια Δημήτρη μου δίχως ανάσα!
Θεωρώ πως αυτό το βιβλίο, ύμνος στην μνήμη, δεν πρέπει να λείπει από κανένα χιώτικο σπίτι.
Καλή συνέχεια, καλή δύναμη, καλή ευκολία στο επόμενο δημιούργημα που το περιμένουμε με λαχτάρα.
Η ΔΙΑΘΕΣΗ
Το βιβλίο «Σινεμά της Χίου από το χτες στο σήμερα» του Δημ. Φρεζούλη (σελ. 264) διατίθεται από τις εκδόσεις άλφα πι (Ροδοκανάκη 7, 1ος όροφος, τηλ. 2271041287) στην τιμή των 15 ευρώ. Και στην Αθήνα μέσω της «Συμμετρίας» (τηλέφωνο 2111041900).

«Διαβάζεις, διαβάζεις και
δε θέλεις να σταματήσεις»
Της Φανής Σωτηράκη- Αναιρούση
Τα «Σινεμά της Χίου» είναι πραγματικά μία από τις πιο ωραίες εργασίες του Δημήτρη Φρεζούλη. Και μας ήρθε φέτος το καλοκαίρι.
1)Το θέμα σημαντικό: η θέαση, το σινεμά. Με την ιστορική διαδρομή του, τις εξελίξεις μέχρι σήμερα και το ρόλο τους στις γνώσεις μας, στα συναισθήματά μας, στη ζωή μας.
2) Ο τρόπος που προσέγγισε και οργάνωσε το θέμα είναι εξαιρετικός. Βασίστηκε μεθοδικά στην έρευνα: Αρχεία εφημερίδων, συναντήσεις με πρόσωπα που συνέβαλαν σημαντικά, διηγήσεις χαρακτηριστικές για όσα συνέβησαν επί δεκαετίες σ’ όλο το νησί, πού είχε εξαπλωθεί, ως το τελευταίο χωριό η νέα αυτή κατάκτηση της θέασης.
3)Ιδιαίτερη αναφορά στον «Αστέρα» και το «ΡΕΞ» και στις επόμενες δεκαετίες από τον Β! Παγκόσμιο πόλεμο, στην κινηματογραφική λέσχη, στη Βιβλιοθήκη, στα θερινά τα σινεμά. Και χωρίς να παραλείψει τη σημαντική παράλληλη χρήση τους για συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις και άλλες εκδηλώσεις.
4)Προς το τέλος περιγράφει την ατμόσφαιρα των παλαιότερων εποχών με τις απαγορεύσεις στα «ακατάλληλα» ιδίως της μαθητικής νεολαίας.
Διαβάζεις, διαβάζεις και δε θέλεις να σταματήσεις. Έρχονται στη μνήμη μας τόσες ιστορίες.
Θυμάμαι, ήταν γύρω στο 1950, η τάξη μας του Γυμνασίου Θηλέων βλέπει στο «ΡΕΞ» ένα φιλμ με τον Ταρζάν. Τη στιγμή που ο Ταρζάν φίλησε την Τζέϊν μας πήραν και φύγαμε στη μέση του έργου και δεν το είδαμε. Δε θα το ξεχάσω ποτέ αυτό.
Θερμά συγχαρητήρια και πάλι Δημήτρη. Σε ευχαριστούμε πολύ.

Στις 23 Σεπτεμβρίου 1973, λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Αλιέντε και των συνεργατών του, ο Νερούδα αφήνει την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο. Το καθεστώς του Αγκούστο Πινοσέτ απαγορεύει να γίνει η κηδεία του ποιητή δημόσιο γεγονός. Ωστόσο, δεκάδες χιλιάδες κόσμου συρρέουν στην πρωτεύουσα της χώρας για να συνοδεύσουν τον αγαπημένο ποιητή στην τελευταία του κατοικία και, αναπόφευκτα, η κηδεία του Νερούδα γίνεται η πρώτη δημόσια διαμαρτυρία ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία της Χιλής. Τα έργα του παρέμειναν απαγορευμένα στη Χιλή μέχρι και το 1990.

Ο Νερούντα ήταν θερμός φιλέλληνας και πάντα στάθηκε στο πλευρό του λαού μας στον αγώνα του εναντίον της βάρβαρης τρομοκρατίας και των στρατοπέδων του θανάτου. Από το Φεστιβάλ του Βερολίνου το 1951 έστειλε το γνωστό στον κυπριακό λαό χαιρετισμό: «Στον κυπριακό λαό στέλλω τους αδελφικούς μου χαιρετισμούς. Οι λαοί της Λατινικής Αμερικής υποφέρουν το ίδιο όπως και ο κυπριακός λαός. Στον αγώνα για τη διατήρηση της Ειρήνης έχουμε ένα κοινό σκοπό. Ενωμένοι οι λαοί θα κερδίσουν».

Πάμπλο Νερούδα, ο υπερασπιστης των καταραμένων της γης, ο ερωτευμένος Χιλιανός. Μπορούσε να συνδυάσει ερωτικό λόγο και πολιτικό μανιφέστο σε μια μόνο εικόνα. Ο σουρεαλιστής Λατινοαμερικάνος με την συμβολική γραφή. Σύμφωνα με τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ο σημαντικότερος ποιητής του 20ού αιώνα! Τα έργα του είναι τα πιο πολυδιαβασμένα έργα ισπανόφωνου δημιουργού.

Ο ποιητής μιας διαρκούς επανάστασης της ίδιας της ζωής. Η αγάπη του για ελευθερία και η ανάγκη του για δικαιοσύνη τον τοποθετούν στο πάνθεο των σπουδαίων και γενναίων…

Το αριστουργηματικό ποίημα του Pablo Neruda «Αργοπεθαίνει»

Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει το βήμα του,
όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει
όποιος έχει την τηλεόραση για μέντωρα του

Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου
και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης
αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια,
που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο,
που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν «αναποδογυρίζει το τραπέζι» όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να τρέξεις πίσω απο ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να ξεγλιστρήσει απ’ τις πανσοφές συμβουλές.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει το μεγαλείο μέσα του

Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν αφήνει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη κακή του τύχη
ή για τη βροχή την ασταμάτητη

Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει την ιδέα του πριν καν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει
ή δεν απαντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντα πως για να ‘σαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής.

Μονάχα με μιά φλογερή υπομονή
θα κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία.

Αχιλλέας Φιστουρής

ΣΤΙΓΜΕΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Όλη η ομήγυρης ευδιάθετη το πρωινό
εσωτερική παρόρμηση ακατανίκητη.
Τα στοιχεία της φύσης σε εγρήγορση,
λαμπερά βότσαλα θρόισμα πεύκου,
άρωμα μνήμης διάσπαρτο.

Ξαφνικά φως, ένα δυνατό απόκοσμο φως
ξεπροβάλλει μα χάνεται στο βάθος.
Μια ηλιαχτίδα άνοιγε δρόμο να περάσουν
τα καθημερινά μας αβίαστα,
ένας δρόμος μ΄ αγκάθια να καραδοκούν.

Σαλτιμπάγκοι και τσαρλατάνοι
περιδιάβαιναν και χαζολογούσαν
κι η νύχτα κυλούσε την πραμάτειά της,
καυτές γωνίες ανάμεσα σε απόνερα
κι ο θάνατος να προσπερνά.

Όλη η ομήγυρης ευδιάθετη το πρωινό
Το εσώψυχο εφτασφράγιστο μυστικό
κι ανάμεσά μας ο γοργοπόδαρος σάτυρος
να μας προκαλεί κι εμείς παραδομένοι.

Η κουρτίνα στον ορίζοντα άνοιξε
κι οι πρώτες σταγόνες φάνηκαν δειλά.
Μελαγχόλησες σαν ξάπλωσες στην ακροθαλασσιά
κι έβλεπες τις στιγμές να περνούν
αφήνοντας μια μυστηριακή ατμόσφαιρα να πλανάται.
Ασύλληπτο μουρμούρισες…
Το προδιαγεγραμμένο αντιστέκεται
Κι ο νους φυλλορροεί.

Αχιλλέας Φιστουρής