ΤΟ ΨΙΘΥΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΑΥΡΑΣ
Σαν τη θαλάσσια αύρα που γλείφει
την αμμουδιά , φτάνω κι εγώ. Πλαγιάζω
αποσταμένος πάνω στο γυμνό χρυσάφι.
Υμνώ τις περασμένες γενιές
των πετροκόπων της θάλασσας ,
που σμίλεψαν την πέτρα,
τη σχηματοποίησαν σε κύβους ,λιθάρια,
τη μορφοποίησαν σε βότσαλα ,
όπως οι γλύπτες το μάρμαρο
κι έγιναν πολύχρωμες ψηφίδες,
ξαπλωμένες στο γέλασμα του ήλιου.
Με το φλοίσβο
του κύματος, αυτό το αιθέριο
του ανέμου, που μου φουσκώνει
το στήθος μου, αφουγκράζομαι,
την κραυγή του κόσμου.
Διαλογίζομαι στους
ήχους της αγάπης.
Αχιλλέας Φιστουρής
